Mukaddesata (Kuran-ı Kerim, Kabe-i muazzama, Ashâb-ı Kiram ...) hürmetsizlik edip bunu da büyük maharet gibi anlatanlara gelsin; Beyazıd-ı Bestamî k.s : “Ömrümde hiç ayağımı uzatarak oturmadım. Bir gece teheccüd namazı kılmaktan iyice yorulmuş ve kendimden geçmiştim. Her nasılsa bilmeden, ayağımı da uzatmıştım. Hatif’ten bir ses, ‘Ey Beyazıt! Kimin huzurundasın? Padişahlar Padişahının huzurunda böyle mi oturuyorsun?’ dedi. Ben de bu söze karşılık ömrüm boyunca artık bir daha ayağımı uzatmadım ve tevbeler ettim. ‘Ey Gafil nefsim! Sen Allah’ı görmüyorsun ama, o seni her an görüyor’ diyerek nefsimi hep kötüledim.”