ŞÂİR NÂBÎ, 1678 yılında, devlet adamları ile birlikte Hac seferine çıkar! Kâfile Medîne'ye yaklaşırken, heyecandan Nâbî'nin gözüne uyku girmez olur! Kâfilede bulunan bir paşanın, ayağını gafleten Medîne-i Münevvere'ye doğru uzattığını görür! Bu durumdan çok müteessir olarak meşhur na'tini yazmaya başlar! Sabah namazına yakın Medîne-i Münevvere'ye yaklaştıklarında Nâbî, yazdığı na'tin Mescid-i Nebî'nin minârelerinden okunduğunu duyar: SAKIN TERK-İ EDEBDEN KÛY-İ MAHBÛB-İ HUDÂ'DIR BU; NAZARGÂH-I İLÂHÎDİR, MAKÂM-I MUSTAFÂ'DIR BU! (Cenâb-ı Hakk’ın nazargâhı ve O'nun sevgili Peygamberi Hazret-i Muhammed Mustafâ'nın makâmı ve beldesi olan bu yerde edebe riâyetsizlikten sakın! ) ...... MURÂÂT-I EDEB ŞARTIYLA GİR NÂBÎ BU DERGÂHA, METÂF-I KUDSİYÂNDIR, BÛSEGÂH-I ENBİYÂDIR BU! (Ey Nâbî! bu dergâha edeb kâidelerine uyarak gir! Burası, kudsî ruhların etrafında pervâne olduğu ve peygamberlerin-eşiğini-öptüğü mübârek bir makamdır!) Bu durum karşısında çok heyecanlanan şâir Nâbî, hemen müezzini bulur: "Bu na'ti kimden ve nasıl öğrendiniz?" diye sorar! Müezzin: "BU GECE ALLÂH RASÛLÜ(S.A.V.) RÜYÂMIZDA BİZE: -ÜMMETİMDEN NÂBÎ İSİMLİ BİR ŞÂİR BEN'İ ZİYÂRETE GELİYOR! BU ZÂT BANA SON DERECE AŞK, MUHABBET VE HÜRMETLE DOLUDUR! BU AŞKI SEBEBİYLE O'NU MESCİDİMİN MİNÂRELERİNDEN KENDİ NA'Tİ İLE KARŞILAYIN! BUYURDU. BİZ DE BU EMR-İ NEBEVÎ'Yİ YERİNE GETİRDİK!" DER. NÂBÎ, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlar! Hem ağlar, hem de şunları söyler: "DEMEK, ALLÂH RASÛLÜ (S.A.V.) BANA - ÜMMETİM - DEDİ! DEMEK, İKİ CİHÂN GÜNEŞİ (S.A.V.) BENİ ÜMMETLİĞE KABUL BUYURDU!" Elhamdulillah 🤲📖