HIKAYELER

 HIKAYELER

Günahları Ağır Basanlara Cehennem’in İbretlik Tavrı 

Mizanda günahları ağır gelen müminler, Cehenneme doğru sevk edilir.

Ateşe yaklaşınca korkuya kapılır ve;

– Ya Muhammed! diye feryat etmek isterler.

Ama muvaffak olamazlar.

Çünkü Peygamber efendimizin ismini unutmuşlardır.

Malik sorar onlara:

– Siz kimlersiniz?

– Üstlerine Kur’an inen kavimiz.

– Kur’an-ı kerim, Muhammed aleyhisselama inmişti.

Onlar, Muhammed aleyhisselam ismini işitince, hep birden haykırırlar:

– İşte biz, Muhammed aleyhisselamın ümmetindeniz!

Ve yalvarırlar:

– Ne olur, izin ver de, oturup ağlayalım şu halimize.

Malik izin verir:

– Peki ağlayın.

Öyle çok ağlarlar ki, gözlerinden kan akar yaş yerine.

Malik seslenir:

– Bu ağlamanız çok güzel. Ama keşke dünyada ağlasaydınız. O ağlama sizi ateşten kurtarırdı. Ama şimdi faydasız.

Sonra emreder bir meleğe:

– Tut bu Müslümanları, ateşe at!

Melek, onları tutmak için yaklaşınca, hep birden feryat ederler:

– La ilahe illallah!

Cehennem kelime-i tevhidi işitince, uzaklaşır onlardan.

Malik seslenir:

– Ya Nar! Tut bu müminleri!

Ateş cevap verir:

– Tutamıyorum. Çünkü bunlar “La ilahe illallah” diyorlar.

Malik yine emreder:

– Olsun, tut onları!

Cehennem, tam tutacağı zaman yine kaçar gerilere.

Malik son defa emreder:

– Allah’ın emridir, tut onları!

O zaman ateş gelip yakalar müminleri.

Malik ikâz eder:

– Yüzlerini yakma ki, o yüzlerle secde ettiler Allah’a.

Ve ilave eder:

– Kalblerini de yakma ki, orada imanın nuru parlıyor.

Cehennem emri dinler.

Yüz ve kalbleri hariç, yakar diğer uzuvlarını.