EKMEĞE HÜRMETSİZLİĞİN CEZASI*

 *🥖EKMEĞE HÜRMETSİZLİĞİN CEZASI*

*PEYGAMBER EFENDİMİZ (s.a.v.) hadîs-i şerîflerinde şöyle buyurmuştur:*

“Ekmeğe hürmet ediniz! 

Zîrâ Allâhü Teâlâ onu rızıkların en şereflisi kılmıştır. 

*Kim ekmeğe hürmet ederse Allâhü Teâlâ da ona ikramda bulunur.”*

“Ekmeğe hürmet ediniz! Muhakkak o, yerin ve göğün (yağmur ve toprağın) bereketindendir. Sofradan düşen kırıntıyı kim yerse günâhları mağfiret olunur.”   (Feyzu’l-Kadîr)

*EKMEĞE HÜRMETSİZLİĞİN CEZASI*

Yıllar önce Isparta taraflarında yaşayan bir gülyağı çıkartıcısı vardı.

O yıl işleri oldukça iyi gitmiş kilolarca gülyağı çıkartmışlardı…

Oğluna dediki; “Oğlum! Bu yıl gülyağlarını sen satacaksın!”

Oğlu yola çıktı…aradan  bir kaç gün  geçmişti ama hala gülyağını satamamıştı.   Ümitsizliğe düşmeye başlamıştı ki…

*Bir akşamüstü orta yaşlı bir tüccar, ben tamamını alayım dedi…Yarın gül yağını şu adrese  getir!..*

Delikanlı  sevinçliydi ….   ertesi gün gülyağını tarif edilen yere götürdü.

Alıcı tüccarı  bir inşaatın başında buldu… Adam gülyağını koyacak yeri göstererek.

*“Buraya güzel bir cami yaptırıyorum da…Gülyağını da harçta su yerine kullanacağım! Mü’minler güzel kokular içinde namaz kılsın istiyorum…”*

Hayret ve şaşkınlık içinde kalan delikanlı…Damlası 1 altın eden gülyağlarını oraya bıraktı…

Aradan bir kaç  yıl geçti…Gülyağı çıkartıcısı baba … o zenginin kim olduğunu görmek, o mübarek kişi ile tanışmak için yola çıktı.

Eee…mübarek tabi…o kadar gülyağını o amaçla harcamak herkesin harcı değil! di mi?  takdir edersiniz…

Peki sonra ne olmuş?

Bakın ne olmuş!!

*Camiyi bulmuş ve namazdan sonra camiyi yaptıranı sormuş.*

“Aradığın kişiyi   falan hanın külhanında bulabilirsin”demişler.

Nitekim tarif edilen yerde    çok perişan halde birini, külhana odun atarken görünce,   sormuş siz camii yaptıran kişimisiniz? Evet demiş adam “Benim! Neden sordunuz?”

*Gülyağcı gözyaşlarını tutamamış…*

Selam verdikten sonra içeri girip kendini tanıtmış ve niçin bu halde olduğunu sormuş…

*Adam: “Ben bu duruma düşmeyi hak ettim…” diyerek başlamış söze…     Bir gün  öğle namazından çıkmıştık. Arkadaşlarla yürüyorduk…Yerde yarım dilim ekmek gördüm ve alıp hürmetle bir kenara koymam gerekirken…!yapamadım…Çünkü artık, halk  arasında belli bir şanım ve şöhretim  vardı…Eğilmeyi gururuma yediremedim ve ayağımla yavaşça  kenara itiverdim…*

“AHH!..”Der Gülyağcı

-“Yaa!

*İşte ne kaybettimse…ondan   sonra kaybettim…Yıkıntılar, iflas…Hepsi geldi peşi sıra…Şimdi burada yarım ekmeğe karşılık iş buldum...*

O, bir defa itti başına neler geldi.

Ya ekmekleri her türlü pislikle beraber  çöpe atanların hali nice olur ?

*EKMEĞE HÜRMET, ALLAH’A ŞÜKRETMEKTİR..*